"Η
υπαλληλική τάξις φρονεί ακόμη ότι το δικαίωμα της απεργίας δεν είναι
αναγκαστική συνέπεια του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, καθ’ όσον η
διεθνής και η ημετέρα υπαλληλική κίνησις έχει να μας παρουσιάση απειρίαν
κατά μέρος δημοσιοϋπαλληλικών απεργιών, καίτοι οι απεργήσαντες
υπάλληλοι εις ουδεμίαν υπαλληλικήν οργάνωσιν ανήκον, ουδ’ ίχνος
υπαλληλικής οργανώσεως κατά την έκρηξιν της απεργίας υφίστατο. Η απεργία
είναι καθ’ ημάς, εν γεγονός, εν είδος φυσικού φαινομένου, το οποίον
λαμβάνει χώραν και εκρήγνυται όπως ο κεραυνός ή η καταιγίς. Είναι μία
συσσώρευσις και συμπύκνωσις δυσαρεσκειών και απογοητεύσεων του μισθωτού,
ο οποίος εις μίαν δεδομένην στιγμήν αγανακτήσεως και παραφοράς δεν έχει
ανάγκην να έχη υπαλληλικήν οργάνωσιν όπως απεργήση˙ συνεννοείται σχεδόν
αυτομάτως μετά των άλλων καταδυναστευομένων μισθωτών και η έκρηξις
επέρχεται αυτομάτως. Επομένως, καθ’ ημάς, το ζήτημα της απεργίας δεν
τίθεται, εάν ο υπάλληλος έχη δικαίωμα ή μη απεργίας από απόψεως δημοσίου
δικαίου ή της κειμένης σωματειακής νομοθεσίας. Η απεργία είναι εν
γεγονός το οποίον δεν εξετάζεται από απόψεως νομιμότητος, όπως δεν
εξετάζει κανείς εάν βρέχη ή δεν βρέχη κατά Σύνταγμα ή κατά Νόμον, πεινά
κανείς νομίμως ή δεν πεινά, έχομεν κυκλώνα ή θαλασσοταραχήν ή εκρήγνυται
κεραυνός σύμφωνα με το Σύνταγμα ή με τους κειμένους νόμους και το
υπαλληλο-σωματειακόν ισχύον δίκαιον. Περιττόν λοιπόν ευρίσκομεν τον
κόπον του κ. αρχηγού των προοδευτικών Φιλελευθέρων να ζητή παραδείγματα
εκ της Σοβιετικής Ρωσίας, διότι αν δεν βρέχη εις την Μόσχαν, βρέχει εις
το Λονδίνον".
25-1-1928
Κώστας Καρυωτάκης
Γ.Γ. της ΕΔΥΑ (Ένωσης Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών)