Η Ελλάδα χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση
Η διακοπή
του σήματος της Ε.Ρ.Τ. και η απόλυση των 2.656 εργαζομένων της προκαλεί
τρόμο και οργή. Η απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τη δημόσια
ραδιοτηλεόραση, και μάλιστα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου χωρίς
κοινοβουλευτική διαβούλευση και έγκριση, είναι πρωτοφανούς αυταρχισμού.
Είναι μια οριακή στιγμή στην πορεία κοινωνικής καταστροφής.
Δείχνει ότι
αυτή η κυβέρνηση δεν τηρεί πια ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα
νομιμότητας. Έχει περάσει για τα καλά στο «Αποφασίζομεν και
διατάσσομεν». Έχει δυσανεξία στη δημόσια και δημοκρατική ενημέρωση, στα
δημόσια αγαθά, στον πολιτισμό, στην κριτική, στην πολυφωνία, στα αρχεία,
στα μουσικά σύνολα, στην ελεύθερη σκέψη και δημιουργία… Μισεί τη
δημοκρατία, μάχεται την κοινωνία. Λογοδοτεί μόνο στην εξουσία των
ιδιωτικών συμφερόντων. Είναι μια ακραία κυβέρνηση. Από την άποψη αυτή,
είναι εντελώς εύγλωττο το γεγονός ότι η μαύρη οθόνη της δημόσιας
τηλεόρασης στηρίχτηκε από τη νεοναζιστική ομάδα. Το μαύρο τούς ενώνει.
Καλλιεργώντας
τον κοινωνικό αυτοματισμό μέσω της ρητορικής περί «βολεμένων» δημοσίων
υπαλλήλων και «παρασιτικού δημοσίου τομέα», και αποκρύπτοντας τις
πραγματικές ευθύνες (τους) για τις όποιες στρεβλώσεις στη λειτουργία της
Ε.Ρ.Τ., αυτοί οι σημαιοφόροι της διαφθοράς και της πελατειακότητας
υπηρετούν πιστά το νεοφιλελεύθερο και νεο-συντηρητικό πρόταγμα των
ιδιωτικών συμφερόντων, της απεμπόλησης δικαιωμάτων, του κοινωνικού
δαρβινισμού και εκφασισμού.
Αναρωτιέται
κανείς: Για πόσο ακόμη θα μπορούν να εκφωνούνται στερεότυπες
προσχηματικές και αυτο-αθωωτικές δηλώσεις του τύπου «Η ΔΗΜΑΡ διαφωνεί,
αλλά…»;
Όταν ο
κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει, με ψυχρό και ακροδεξιό απολυταρχισμό
ότι «η Ε.Ρ.Τ. θα διακοπεί τα μεσάνυχτα», εμείς, ο λαός, δεν έχουμε άλλη
επιλογή. Η μάχη για την Ε.Ρ.Τ. είναι μια κρίσιμη μάχη για τη δημοκρατία,
την κοινωνία και τον πολιτισμό.
της Αθηνάς Αθανασίου (από εδώ)