25/10/12

το ποίημα του Γιώργου Μακρή




Προσευχή ή Απαίτηση

Κάνε, Υπέρτατο Ον,
να συμφιλιωθούν οι Άραβες και οι Εβραίοι,
μέσω του Σαρτρ ή οποιουδήποτε άλλου
αλλά και οι τροτσκιστές,
και το άψυχο και προδομένο μεγάλο σώμα
της επανάστασης, που ‘χει χωριστεί σε δυο μεγάλες παρατάξεις.
Καμιά τους δεν σήκωσε ακόμη τη σημαία
του Λεόν Νταβίντοβιτς
όπως το Όνομά της.
Κάνε, Ον, οι Γερμανοί να επανορθώσουν το λάθος τους
του 1919 και το λάθος τους του 1941
και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης,
μεγάλη παράδοξη Ομοσπονδία του Καρλομάγνου
να γίνουν πεδίο της έξυπνης Επανάστασης
παρά λίκνο πολεμοχαρών εμβρύων.
Κάνε τα Βαλκάνια να πάψουν να είναι
πεδίο Βαλκανοποίησης.
Κάνε έτσι ώστε η Ελλάδα να συλλάβει,
σαν σε θαύμα την πραγματική αποστολή της
και εγκαταλείποντας στείρους ρεβανσισμούς
να καταλάβει επιτέλους.
Κάνε ώστε η Γαλλία, αυτή η δεύτερη πατρίδα,
που παρ’ όλα αυτά με ξυλοκόπησε
όπως κι οι καλύτεροι φίλοι μου,
ν’ αποκαλύψει στον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο
του Μαρξ, του Φρόιντ, του Φουριέ
και του Μάρτιν Χάιντεγκερ,
μέσω του Σαρτρ ή και οποιουδήποτε
στην άμεση Πράξη
στην καθημερινή ζωή.
Κάνε, Ον, τον Ανρί Λεφέμπβρ
ή τον Χέρμπερτ Μαρκούζε
να γίνουν κάποτε γραμματείς
του διεθνούς και κοσμοπολιτικού
Κομμουνιστικού Κόμματος
κι ο Ανδρέας Εμπερίκος
να οργανώσει κοινόβια
εκεί όπου τα εργατικά συμβούλια
consigli di fabbrica
του Γκράμσι, της Βουδαπέστης
και του Ντανιέλ Γκερέν
δεν θα φτάσουν να περιλάβουν
το ανθρωπολογικό, αν και ανθρωποφαγικό ακόμα σύνολο
του διαλεκτικού λόγου
της Αιτίας
Ύπαρξης
Ratio ESSENDI
Κάνε ώστε ο σεξουαλικός έρωτας να καθαγιασθεί
σ’ όλες του τις μορφές
κι η μονογαμία
να γίνει ένα σπάνιο στεφάνι
που δεχόμαστε ελεύθερα.
Κάνε ώστε το αναρχικό
να διαλύσει το ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ στοιχείο
σ’ όλες του τις εκφάνσεις.
Κάνε ώστε ο διαλεκτικός λόγος
να πάψει να προσομοιάζει
με τις Κρατικές ανάγκες
να ξεπλύνει την δήθεν ιστορία
του ζωολογικού είδους μας.
Κάνε ώστε η γέννηση του γιου μου
να απογυμνωθεί από κάθε πατερναλισμό.
Κάνε ώστε οι φίλοι μου να βρουν την ευτυχία
στους στενούς δρόμους όπου εγώ ίσως χάθηκα.
Κάνε ώστε η Ελλάδα να καταλάβει κάποτε ποιος υπήρξε ο Κώστας Αξελός
και το τι μηδαμινή θα ήταν χωρίς αυτόν
χωρίς παρεξήγηση κανενός (και ιδίως του Χ.Ψ. και Ω.).
Κάνε ώστε ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ ή ο Τζακ Κέρουακ
να γίνουν κάποτε Πρόεδροι των ΗΠΑ.
Κάνε ώστε ο πόλεμος στο Βιετνάμ να τελειώσει
τώρα αμέσως, ενόσω γράφω.
Κάνε, Ον, την Κίνα ν’ αποφύγει με κάθε τρόπο
είκοσι χρόνια ηλιθιώδους σταχανοβισμού
το ίδιο και για το Κονγκό κι όλα τα μέλλοντα Καμερούν.
Κάνε ώστε η βιομηχανία
αντί
να γίνεται αντικείμενο διαμάχης,
να γίνει κάποτε μια θεραπευόμενη αρρώστια
(βαριά αλλά όχι ντροπιασμένη)
και η Τεχνική
να ξαναγίνει
Τέχνη.
Κάνε, Κάνε λοιπόν δέντρα, γατιά και λουλούδια
και νέες κοπέλες και σεξ και τραγούδι.
Αλλά πριν απ’ όλα
κάνε ώστε η συνθήκη της Γενεύης
για τη μη διάχυση των ατομικών όπλων
να μη γίνει πρόφαση
για μια φοβερή PAX ATOMICA.
Κάνε ώστε η αμφιβολία τούτη που δημιουργεί
στην περηφάνεια των Ευρωπαίων
βατραχοειδών από τσιμέντο και ατσάλι
να μην καταλήξει σε ορυμαγδό εθνικισμών
τόσο
παράλογων
όσο μάταιων
το δάχτυλο στην κωλοτρυπίδα.
Κάνε ώστε ο διεθνισμός να μη γίνει
ένας αφηρημένος όρος
ώστε τα έθνη
να διαφυλάξουν τις εθνικές τους ταυτότητες
αν τις θέλουν
αλλά και
το Κράτος και τα Κράτη
να σκάσουν
παντού
και όσο το δυνατόν
συντομότερα.
Κάνε, Ον, με τη δύναμη αυτής της προσευχής
τους φίλους μου να με καταλάβουν
κι όσους
με θεωρούν εχθρό τους
να συνειδητοποιήσουν κάποτε
όσα
έκανα γι’ αυτούς.
Κάνε, κάνε όμως χαρίζοντας την ευτυχία
ή πάλι
φέρε την ολοκληρωτική καταστροφή.                

                                                                                               In carcere et vinculis
                                                                                      Γ.Μ.
                                                                        1 Απριλίου 1967 – 7 π.μ.
                                                                      (Πρωταπριλιάτικο αστείο;)     
                                                                  Isaac Deutscher sa ma non dira!

-----

Μετάφραση από τα Γαλλικά: Γιώργος Ρούβαλης

Από το τεύχος 1-2  του περιοδικού «Νέα Συντέλεια» (άνοιξη-καλοκαίρι 2004)

Ο μεταφραστής Γ.Ρ. σημειώνει: «Ανέκδοτο ποίημα του Γιώργου Β. Μακρή, που βρέθηκε στα χαρτιά του κληρονόμου του (Μπάμπη Καράκολου), με την ευκαιρία της διοργάνωσης του Συμποσίου «Γ.Β. Μακρής Πρωτοπόρος» στην Αθήνα και το Ναύπλιο στις 8 & 9 Νοεμβρίου 2002. Είναι γραμμένο στα γαλλικά, τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ποιητή (αυτοκτόνησε το Γενάρη του 1968). Συνοψίζει τις πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις του Μακρή, ουτοπιστικές, αντιεξουσιαστικές, προϊόν έντονων μελετών. Ακόμα, διαφαίνεται η ειρηνιστική του τάση κι ο ρόλος που ήθελε να παίξουν η Ελλάδα, η Αμερική, η Γαλλία και άλλες χώρες, σε ένα αρμονικό διεθνές τοπίο του μέλλοντος.»

Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ιδιαζόντως γοητευτική περίπτωση του Γιώργου Μακρή μπορούν να διαβάσουν ορισμένα πράγματα εδώ και εδώ. Κυρίως όμως θα τους συμβουλεύαμε να προμηθευτούν το βιβλίο «Γραπτά Γιώργου Β. Μακρή», το οποίο έχει επιμεληθεί ο εξαίσιος Ε.Χ. Γονατάς και απ’ όπου πήραμε τη φωτογραφία του Γιώργου Μακρή (δεξιά), μαζί με τον Κώστα Ταχτσή (Απρίλιος 1960 στο Κολωνάκι).